خلوت...

من! به بن بست نرسیدم، راهمو کج کردم…با تو مشکلی ندارم، با خودم لج کردم…

پ.ن: کاش بعضیا بفهمن که من نیاز دارم یه مدت برای خودم باشم تا بفهمم دردم چیه‼!

اخه یکی نیست بهشون بگه منی که خودم با خودم مشکل دارم و نمیتونم با خودم کنار بیام، چه توقعی دارن با اونا بگم و بخندم و هر چی گفتن کوتاه بیام‼!

اه… کلافه شدم ، خودم هم نمیدونم چرا اینقدر بی حال و بی انگیزه شدم‼!

تو این گیر و داره خود درگیری هام  باید آمد و شد های پی در پی دنباله عیدی را هم تحمل کنم‼!

اما واقعا دیگه توانایی ندارم ظاهرم را متفاوت از تشویش های درونی نشون بدم‼!

اصلا مثل سابق دیگه نمیتونم روی یه چیز متمرکز بشم و سریع کوچکترین چیزی کلافه ام میکنه‼!

از تفسیرهای دیگران از رفتارهام بیشتر کلافه میشم که به فلان دلیل و بهمان علته که اینقدر بدخلق شدی (یا پشت سرم بگن شده)‼! من نخوام شما برای من طبابت کنید کیو باید ببینم ؟‼! شما فقط یه مدت بذارید من برای خودم باشم تا ببینم چم هست همه چیز درست میشه فقط راحتم بذارید تا سنگام را با خودم وا بکنم؛ این بهترین کمکه…

خدا کنه این ضرب المثل که میگن: "سالی که نکوست از بهارش پیداست" صادق نباشه و گرنه خدا امسال من را به خیر کنه با این تفاسیر…