برای تو روزه می گیرم...

الهی من ذا الذی ذاق حلاوة محبتک فرام منک بدلا.... 

مرا شربت شیرین خنکی است... (از فراز اول مناجات خمسه عشر.مناجات المحبین)  

خدایا روزیم کن در این روز هوش و آگاهی  

و دورم کن از سفاهت و گمراهی  

و بهره ام ده از آن هر خیری که در آن فرود آری؛  

به جودت ای بخشنده ترین بخشندگان...

برای بهترینم...

اون قدر از بنی اسرائیل بد گفتیم ، یادمون رفت که اون ها هم با همه ی
ایراد های بنی اسرائیلی شون یک بار درست و حسابی جمع شدند و اون قدر ناله
زدند ، اون قدر زار زدند تا خدا آقاشون رو رسوند . ولی بد بختانه ما . . .

روزگار غریبی است. اماممان در زندگیمان جایی ندارد؛ غائب است و ما غافل...
می خواهی چند دقیقه ای از غیبت یاد او، به در آیی و در حضور باشی؟
دعای فرج بخوان. همه می خوانیم. خدارا چه دیدی؟ شاید این حضور دسته جمعی
به ظهور انجامید.

وعده ی ما،
ساعت 23 شب نیمه شعبان(دوشنبه)، همگی با هم دعای فرج.       
     

پ.ن: توجه به روایات نقل شده از اهل بیت علیهم السلام در مورد تأثیر دعای
همگانی و نیز بر اساس اهمیت فوق العاده شب نیمه شعبان که هم شب میلاد آن
امام رحمت و مهربانی و هم با فضیلت ترین شب سال پس از شب قدر است،