صدای سکوت

یک کاغذ سفید را هر چقدر هم که سفید باشد کسی قاب نمی گیرد ،برای ماندگاری باید حرفی برای گفتن داشت...

صدای سکوت

یک کاغذ سفید را هر چقدر هم که سفید باشد کسی قاب نمی گیرد ،برای ماندگاری باید حرفی برای گفتن داشت...

مهمانی...

از گرفتاری ها گلایه می کنی...؟

پیش بندگانم شکایت می بری...؟

نمی دانی که 

 تا به حال شکایت نا فرمانی هایت را پیش فرشتگان نبرده ام؟

برگرفته از کتاب دعواه راوندی... 

 

...ارحم فی هذه الدنیا غربتی

حواسم دائما به شماست،می دانم که غریبید...

دعای ابو حمزه ثمالی...  

   

باری دیگر مهمانی خدا آغاز شد و شاید مهمانی خودآ...

Go to fullsize image

خلقت نو...

سرمای زمستان وجودم را فرا گرفته و تک تک اعضای وجودم در حال یخ زدن است...آیا این همان حسی است که هنگام مرگ به انسان دست می دهد یا ...هر چه هست برایم رنج آور است و سخت...گویی آن روزها که نسیم بهاری و گرمای تابستانی را لمس می کردم فراموش کرده بودم پاییز و زمستان را...فراموش کرده بودم ریزش آن برگ های سبز زرد شده را و دفن شدنشان را بر زیر خرمن ها برف...آن هنگام فراموش کردم همه چیز را جز یک چیز...و حال به خاطر دارم همه چیز را جز یک چیز...ثانیه ها می گذرند و عقربه ساعت دست تکان می دهد و می گوید این لحظه هم تمام شد و من هر ثانیه ام را در غم ثانیه قبل از دست می دهم بی آنکه بدانم...پلک می زنم...پلک هایم را بر هم می نهم به آرزوهایم به آنچه در سر داشتم فکر میکنم لبخندی بر لبانم ظاهر میشود چشمانم را باز می کنم از غم واهی بودن هر انچه دیدم اشک میریزم و دوباره تکرار...

نکند فراموش کردم پناه بی پناهان را...او هرگز مرا تنها نخواهد گذاشت او همیشه با من است...با او سخن می گویم او از هر معشوقه زیباتر و خوش کلام تر است...او مرا عاشقانه دوست دارد و من عاشقانه او را می پرستم و خواهم پرستید...

دو باره خواهم زیست ...شروعی نو هم چون شکفتن گلی در بهار پس از زمستان...

حال فراموش می کنم هر انچه جز اوست...